Jednym z trzech filarów Konwencji Ramsarskiej jest współpraca międzynarodowa na rzecz wyznaczania przygranicznych obszarów wodno-błotnych, skoordynowana  ochrona siedlisk i gatunków mokradłowych oraz rozwijanie działań naukowych, edukacyjnych, promocyjnych i zarządczych.

Zgodnie z artykułem 5 Konwencja Ramsarska zobowiązuje Państwa członkowskie do „konsultowania się ze sobą w sprawie realizacji zobowiązań wynikających z Konwencji, zwłaszcza w przypadku terenów podmokłych rozciągających się na terytoriach więcej niż jednej Umawiającej się Strony lub gdy system wodny jest dzielony przez Umawiające się Strony. Jednocześnie starają się koordynować i wspierać obecne i przyszłe polityki i przepisy dotyczące ochrony obszarów wodno-błotnych oraz ich flory i fauny”.

Rezolucja VII.19 z Konferencji Stron (COP7) z 1999 r. rekomenduje wykorzystanie Wytycznych do współpracy międzynarodowej w Konwencji Ramsarskiej. Zachęca do harmonizowania działań na rzecz ochrony, badań naukowych i edukacji przygranicznych mokradeł i międzynarodowych zlewni rzek, jak również migrujących gatunków ptaków wodno-błotnych. Zgodnie z listą Sekretariatu Generalnego Konwencji Ramsarskiej z 2019 r. na świecie powołano 22 transgraniczne obszary Ramsar.

Polskie obszary transgraniczne

Wśród obszarów transgranicznych od 2009 r. znajduje się polsko-czeski obszar Krkonose/Karkonosze subalpine peatbogs. Torfowiska leżą w europejskiej strefie wododziałowej, dzielącej zlewnie Morza Bałtyckiego i Morza Północnego. Obszar składa się z 8 oddzielnych torfowisk z charakterystyczną roślinnością tundrową. Występują tu gatunki typowe zarówno dla obszaru arktycznego jak również obszarów wysokogórskich (roślinność alpejska). Całkowita powierzchnia otwartych torfowisk po stronie polskiej wynosi około 40 ha, jednak większa ich część - około 250 ha znajduje się po stronie czeskiej. Najważniejszym elementem szaty roślinnej jest malina moroszka (Rubus chamaemorus). Otwarte torfowiska wysokie otoczone są zespołem kosodrzewiny na torfie (Pino mugo - Sphagnetum).

Do obszarów transgranicznych dołączył w 2021 r. obszar Izera/Jizera River Valley. Torfowiska wysokie i przejściowe położone są na terasach doliny Izery w środkowej części Gór Izerskich, wzdłuż polsko-czeskiej granicy. Dominują torfowiska wysokie porośnięte kosodrzewiną, zbiorowiskami nieleśnymi oraz borem świerkowym. Występują tu podłużne, wilgotne rynny i suche grzędy, podobne do tych, jakie spotykamy na torfowiskach w północnej Skandynawii. Roślinność tych torfowisk ma charakter subarktycznej tundry z kombinacją gatunków arktycznych i subarktycznych oraz arktyczno-alpejskich. Bagna po polskiej stronie o powierzchni 529 ha przylegają do rozległego kompleksu torfowisk chronionych po stronie czeskiej o powierzchni 2 303 ha.

• Certyfikat transgranicznego obszaru Ramsar Izera/Jizera River Valley (PDF)